พระราชดำริ
การพัฒนาพื้นที่ในบริเวณลุ่มน้ำสาขาแม่น้ำปิงนั้น จะต้องคำนึงถึงการอนุรักษ์สัตว์ป่าและบริเวณต้นน้ำลำธารเป็นสำคัญ เนื่องจากสัตว์ป่าทุกชนิดกับมนุษย์ล้วนเป็นสัตว์โลกที่ต้องอาศัยพึ่งพาซึ่งกันและกัน เพื่อให้เกิดสมดุลทางธรรมชาติ สำหรับมนุษย์ซึ่งเป็นสัตว์ประเสริฐกว่า ต้องช่วยส่งเสริมและเกื้อกูลบรรดาสัตว์ป่าในด้านปัจจัยต่างๆ กล่าวคือ การเร่งฟื้นฟูสภาพป่าเสื่อมโทรมจากฝีมือมนุษย์ด้วยกันเอง ที่เคยเป็นทั้งที่อยู่อาศัย ที่หลบภัย แหล่งอาหาร และยารักษาโรคของสัตว์ป่า ให้คืนสภาพเดิมมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยจำแนกเป็นเขต ดังนี้ เขตป่าต้นน้ำลำธารที่ยังสมบูรณ์ให้กันเป็นเขตสงวนโดยเด็ดขาด ทั้งนี้ จะต้องพยายามปลูกไม้ผลและพืชที่เป็นอาหารสัตว์ป่าทุกชนิดเสริมให้เพียงพอ ส่วนแนวป่าที่มีระดับต่ำลงมา ก็ต้องปลูกป่าทดแทน โดยพิจารณาคัดเลือกพันธุไม้ที่เหมาะสมกับท้องถิ่นและสภาพแวดล้อม ทั้งสองเขตนี้อาจอนุญาตให้ราษฎรเข้าไปเก็บของป่าได้บ้าง แต่ต้องมีการควบคุมอย่างเข้มงวด ไม่ให้มีการหาประโยชน์จากป่าโดยการทำลาย เช่น การเผาป่า หรือการตัดฟันไม้มีค่า เช่นที่เคยปฏิบัติในบางท้องที่ สำหรับเขตพื้นที่ที่มีลักษณะค่อนข้างเป็นที่ราบ ซึ่งบางแห่งเป็นบริเวณป่าเสื่อมโทรมแล้ว จึงจะจัดสรรเพื่อพัฒนาให้เป็นที่ทำกินของราษฎร เพราะหากไปปลูกสวนป่าในพื้นที่ดังกล่าวเสียแล้ว ราษฎรจะหวนกลับไปบุกรุกทำลายป่าตอนบนอีก อันจะทำให้โครงการอนุรักษ์ป่าต้นน้ำลำธารล้มเหลวโดยสิ้นเชิง อย่างไรก็ตาม หน่วยราชการทุกหน่วยที่เกี่ยข้องจะต้องพยายามปฏิบัติงานทันเหตุการณ์และโดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องสอดคล้องกัน อนึ่ง การจ้างคนงานของราชการในหน่วยโครงการฯนี้ ไม่ว่าจะเป็นงานชลประทาน งานพัฒนา งานป่าไม้ งานส่งเสริมการเกษตร หรืองานด้านอื่นๆควรจะพิจารณาจัดจ้างราษฎรในท้องถิ่นเป็นอันดับแรก เพื่อจะได้เป็นการอุดหนุนให้เขามีรายได้พอประทังชีวิต ระหว่างที่ยังรอโครงการช่วยเหลือเร่งด่วนของทางราชการ เมื่อโครงการฯเสร็จสมบูรณ์ ราษฎรเหล่านั้นจะได้สามารถทำกินหาเลี้ยงชีพได้อย่างมั่นคง และมีที่อยู่อาศัยเป็นหลักแหล่ง ซึ่งราษฎรในท้องถิ่นนี้ก็นับว่ามีวัฒนธรรมค่อนข้างสูง ประกอบกับมีระบบโครงสร้างทางสังคม ตลอดจนการประกันสังคมที่ประเสริฐ สมควรจะอนุรักษ์ให้คงอยู่ต่อไป
สถานที่
โครงการอ่างเก็บน้ำห้วยม่วงตอนบน กับโครงการอ่างเก็บน้ำห้วยปุ๊ตอนบน ตำบลแม่สอย อำเภอจอมทอง จังหวัดเชียงใหม่
